Każda szanująca się seria musi mieć jakiś przyzwoity początek. Początki Suikodena sięgają roku 1995/6 i od tamtego zostały wydane 4 części (plus jedna część idąca w stronę walki taktycznej), a aktualnie trwają prace nad 5 częścią. A jak zaczęła się ta opowieść o wojnach, przyjaźni i 27 prawdziwych Runach? Zapraszam do przeczytania mojej recenzji o pierwszej części Suikoden.

Całość dzieje się w Scarlet Moon Empire, rządzonym przez imperatora Barbarossa. Niestety, wspaniałe, prawe imperium zaczęło być rządzone przez chciwość i korupcję. Głównym bohaterem jest ?bezimienny? młodzieniec (wśród fanów serii znany jest jako Tir), syn Teo Mcdohla, jednego z pięciu wielkich generałów Imperium. Jednak pewnego dnia Tir otrzymuje od swego najlepszego przyjaciela, Teda, przeklętą runę Soul Eater. Niestety ta runa jest poszukiwana przez nadworną czarodziejkę Windy. Hero jest oczywiście zmuszony uciec z Imperium, by ... stanąć na czele armii wyzwolenia, walczącej z podupadającym imperium.

Tak prezentuje się skrócony wstęp gry. Zaś reszta fabuły prezentuje się jeszcze lepiej. Całość jest mocno rozwinięta i z na każdym etapie dzieje się coś nieoczekiwanego. Niestety wielkim minusem jest maksymalna liniowość. Brak jakichkolwiek większych side-questów. Mimo iż nasz bohater będzie musiał wybierać między 2 opcjami, to i tak późniejszy efekt jest taki sam. Pewnym przedłużeniem może być rekrutacja wszystkich postaci, których jest razem z głównym bohaterem aż 108. Każdy z całej grupy ma określony cel w zamku. Połowę możemy wziąć do naszej głównej 6-cio osobowej grupy wypadowej (i ta szóstka (z bohaterem łącznie) bierze udział w walkach, o czym za chwilę). Reszta zaś pomaga w zamku w inny sposób, otwierając sklep, lub np. prowadząc bibliotekę czy inne tego typu rzeczy. Co ciekawe do naszego zamku, razem ze wzrostem swych mieszkańców, zostają dobudowane kolejne piętra, pokoje, by z początkowej wielkiej skały, z ledwie kilkoma kondygnacjami, powstała ogromna twierdza, na której widnieje ogromna bandera Armii Wyzwolenia.

Walki to bardzo prosty, turowy system my, przeciwko oni. W drużynie może być maksimum 6 osób. Każdemu z naszych wojaków dajemy odpowiednie komendy i po ostatecznym potwierdzeniu zaczyna się krótka jatka, po której wydajemy nowe komendy, lub świętujemy kolejne zwycięstwo. Możemy naszym wydać polecenie atak, rzucenie czaru z runy (o ile ma ktoś ją założoną), uleczyć przedmiotami, lub, jeśli w drużynie są odpowiednie postacie, użyć ataków łączonych. Cały system nie powinien sprawić żadnych problemów. Inną ważną rzeczą są toczone w odpowiednich momentach, względem gry, bitwy z armią wroga. Tutaj system też prościzna. Mamy 3 komendy do wyboru: szarża, atak łukami, lub magiczny przy pomocy run. Musimy pamiętać, że każdy wybór ma swe dobre i złe strony. Więc jeśli będziemy mieć przewagę, to liczebność przeciwnika szybko spadnie, a jeśli przeciwnie, to dostaniemy spore baty, a na dodatek jedna z naszych postaci (która aktualnie dowodziła atakiem) zaliczy zgon na polu walki, a niestety nie można jej już jak wskrzesić. W tym wypadku pozostaje tylko reset i wczytanie wcześniej zapisanego stanu. Oczywiście możemy też użyć szpiegów by odkryć kolejny ruch wroga, lub zwiększyć siłę ataku, co może pomóc, ale można całość podsumować, że bitwy są niestety kwestią odpowiedniego wykorzystania naszych pomocników i modlitw, by następny atak nie popsuł całych starań o doskonałe zakończenie.

Grafika, jak na początki PSX, całkiem ładna. Całość jest kolorowa, jednak można ponarzekać na lekką bladość niektórych barw. Jednym słowem prosta grafika 2D. Na muzykę nie można narzekać. Każdy utwór doskonale odzwierciedla atmosferę panującą w danym momencie, od smutnych po wesoła, czy te bardziej dynamiczne.

Podsumowując pierwsza część Suikodena wypada całkiem dobrze. Nie ma może takiej rewelacji na miano Final Fantasy VII, czy następnej części, ale jest odpowiednim początkiem dla kolejnych części. Jedynie można ponarzekać na słabe bitwy taktyczne i trochę bladą grafikę, ale nie powinny aż tak przeszkadzać w grze. Jeśli jesteś fanem jRPG i zaczynasz przygodę z Suikoden, a także masz możliwość zdobycia tej na te czasy rzadkiej gierki to możesz ją wziąć bez zastanawiania się.

Dobry początek sagi o 108 gwaizdach przeznaczenia. Dziś to istny Rare Item dla fanów RPG, ale mimo to warto zagrać.

Plusy		Minusy
	Ciekawa fabuła		Bitwy taktyczne
	Proste acz grywalne walki		Trochę blada grafika
	108 postaci		Liniowość

Gra niespecjalnie wspaniała, chociaż niewiele więcej można się spodziewać po jednej z nastarszych gier, jakie wyszły na PSX'a. Fabuła średnia, początek ciekawego systemu. Raziła mnie jednak grafika, w szczególności arty bohaterów.